Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Ένας πρόεδρος ασφαλιστικού ταμείου, ένας διευθυντής ερευνητικού ινστιτούτου και μια τράπεζα



Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην τραπεζική ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι των δανείων να αρχινίσει (στην αφήγηση δεν συμμετέχει η γάτα Ιμαλαΐων…). 

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια κα­πι­τα­λι­στι­κά χρε­ο­κο­πη­μέ­νη χώρα, όπου τα σπα­σμέ­να της οι­κο­νο­μι­κής κα­τα­στρο­φής κα­λού­νταν να πλη­ρώ­σουν μα­ζι­κά οι ερ­γα­ζό­με­νοι και όχι το αστι­κό μπλοκ της οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας, που τα προ­κά­λε­σε, συ­να­ντή­θη­καν δύο πα­λιοί φίλοι. Ο ένας, ήταν πρό­ε­δρος εύ­ρω­στου, ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου μιας θε­ω­ρού­με­νης 4ης εξου­σί­ας, για πολλά χρό­νια συν­δι­κα­λι­στής (τρο­μά­ρα του…) της γνω­στής ψευ­δώ­νυ­μης «αρι­στε­ράς», «της ευ­θύ­νης και του ρε­α­λι­σμού», και επι­κε­φα­λής του οι­κο­νο­μι­κού ρε­πορ­τάζ με­γά­λης, απο­γευ­μα­τι­νής εφη­με­ρί­δας. Ο άλλος, ήταν πρό­σκαι­ρα διευ­θυ­ντής γνω­στού ιν­στι­τού­του – ιδρύ­μα­τος, εξει­δι­κευ­μέ­νου στις οι­κο­νο­μι­κές και βιο­μη­χα­νι­κές έρευ­νες και με­λέ­τες, πρό­ε­δρος επί «εκ­συγ­χρο­νι­σμού» με­γά­λης τρά­πε­ζας και απο­τε­λού­σε ένα από τα αγα­πη­μέ­να παι­διά του γα­λα­ζο­πρά­σι­νου (κυ­ρί­ως του δεύ­τε­ρου, κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού συν­θε­τι­κού…) πο­λι­τι­κού και οι­κο­νο­μι­κού κα­τε­στη­μέ­νου της χώρας. 

Η συ­νά­ντη­ση τους δεν ήταν κε­ραυ­νός εν αι­θρία, ούτε σύμ­πτω­ση των και­ρών – εξάλ­λου ήταν πα­λιοί γνώ­ρι­μοι «για τις ανά­γκες του ρε­πορ­τάζ», με αμοι­βαία, προ­σω­πι­κή εκτί­μη­ση και πο­λύ­ω­ρες, με­τα­ξύ τους, συ­ζη­τή­σεις για την εκά­στο­τε, οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση της χώρας. Το ελα­τή­ριο όμως αυτής της συ­νά­ντη­σης, εκεί, στις χρο­νι­κές απαρ­χές της χρε­ο­κο­πί­ας, ήταν οι κοι­νές τους αγω­νί­ες για το ζο­φε­ρό όσο και ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας μέλ­λον αφε­νός με­ρί­δας της 4ης εξου­σί­ας και αφε­τέ­ρου του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος. Με απλά λόγια, ο ένας θε­ω­ρού­σε ότι ο άλλος κρα­τού­σε στα χέρια του, τα κλει­διά της λύσης του προ­βλή­μα­τός του, και τού­μπα­λιν. 

Ο πρό­ε­δρος του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου θε­ω­ρού­σε ότι πολύ σύ­ντο­μα, η πο­λύ­πλευ­ρη κρίση στην 4η εξου­σία – κρίση πε­ριε­χο­μέ­νου, κρίση ιδιο­κτη­σιών, κρίση οι­κο­νο­μι­κής κα­τά­στα­σης, κρίση ανα­χρη­μα­το­δό­τη­σης των δα­νεί­ων, κρίση δια­τή­ρη­σης των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας… - θα κα­τα­βα­ρά­θρω­νε το τα­μείο, το οποίο δεν θα μπο­ρού­σε να κα­τα­βά­λει ούτε συ­ντά­ξεις ούτε επι­δό­μα­τα, λόγω της έλ­λει­ψης πόρων, και ως εκ τού­του, χρειά­ζο­νταν επει­γό­ντως «ενέ­σεις ρευ­στό­τη­τας» στη μη­χα­νή καύ­σης της 4ης εξου­σί­ας. 

Ο διευ­θυ­ντής του ερευ­νη­τι­κού ιν­στι­τού­του προ­έ­βλε­πε ότι το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, παιδί και ταυ­τό­χρο­να «πα­τέ­ρας» του οποί­ου υπήρ­ξε, θα έμπαι­νε σε κα­τά­στα­ση κόκ­κι­νου συ­να­γερ­μού και πα­ντε­λούς έλ­λει­ψης ρευ­στό­τη­τας, με απρό­βλε­πτες συ­νέ­πειες για τη «βιω­σι­μό­τη­τα» του – και οι πόροι που θα μπο­ρού­σαν να εξα­σφα­λι­στούν από τον Με­γά­λο Ευ­ρω­παϊ­κό Οφθαλ­μό όστις τα πάνθ’ ορά από τις πε­ριο­χές πέριξ του Μέ­λα­να Δρυ­μού, δεν θα ήταν ούτε επαρ­κείς ούτε χωρίς δυ­σβά­στα­κτους όρους και ανταλ­λάγ­μα­τα, ει­δι­κά στο σκέ­λος της στε­λέ­χω­σης των ΔΣ των «νέων» τρα­πε­ζι­κών σχη­μά­των. 

Τι επι­δί­ω­κε ο πρό­ε­δρος του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου από τον φίλο του, διευ­θυ­ντή; Μια όσο το δυ­να­τό πιο αθό­ρυ­βη λύση ώστε ο πρώ­τος να συμ­βά­λει, έμπρα­κτα, στην οι­κο­νο­μι­κή ανά­τα­ξη και την πα­ρο­χή ρευ­στό­τη­τας σε με­ρί­δα (όχι όλη…) της 4ης εξου­σί­ας, που είχε μπει ήδη, σε τρο­χιά τα­χεί­ας κα­τάρ­ρευ­σης. 

Τι επι­δί­ω­κε ο διευ­θυ­ντής του ερευ­νη­τι­κού ιν­στι­τού­του, από τον φίλο του, πρό­ε­δρο; Μια όσο το δυ­να­τό πιο αθό­ρυ­βη λύση, ώστε ο διευ­θυ­ντής να συμ­βά­λει, μέσα από το κύρος δήθεν «ανε­ξάρ­τη­των» με­λε­τών και ερευ­νών, οι οποί­ες θα χο­ρη­γού­νταν σε κάθε εν­δια­φε­ρό­με­νο, στην πα­ρο­χή ση­μα­ντι­κής ρευ­στό­τη­τας στο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα – ή με άλλα λόγια, στην υφαρ­πα­γή πόρων από κάθε πι­θα­νή πηγή. 

Ο πρό­ε­δρος του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου διέ­θε­τε στα χέρια του, τη ρευ­στό­τη­τα των απο­θε­μα­τι­κών του τα­μεί­ου και την προ­σω­πι­κή βού­λη­ση να ρίξει οι­κο­νο­μι­κό σω­σί­βιο προ­νο­μια­κής δα­νειο­δό­τη­σης για συ­γκε­κρι­μέ­νες, προ­ε­πι­λεγ­μέ­νες και εκ προ­οι­μί­ου αμοι­βαία συμ­φω­νη­μέ­νες επι­χει­ρή­σεις της 4ης εξου­σί­ας. Ο διευ­θυ­ντής του ερευ­νη­τι­κού ιν­στι­τού­του διέ­θε­τε στα χέρια του, τα ερ­γα­λεία εύ­σχη­μης πί­ε­σης, προ­κει­μέ­νου να υπο­δεί­ξει την κα­τάλ­λη­λη τρά­πε­ζα, στην οποία θα διο­χε­τεύ­ο­νταν τα απο­θε­μα­τι­κά του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου, θα τό­νω­ναν τη ρευ­στό­τη­τα της, και δια­μέ­σου των απο­φά­σε­ων του ΔΣ της, αυτά τα απο­θε­μα­τι­κά θα ανα­χρη­μα­το­δο­τού­σαν τα δά­νεια συ­γκε­κρι­μέ­νων, προ­ε­πι­λεγ­μέ­νων και εκ προ­οι­μί­ου συμ­φω­νη­μέ­νων επι­χει­ρή­σε­ων της 4ης εξου­σί­ας – και όλα αυτά, όσο το δυ­να­τόν πιο αθό­ρυ­βα και δια­κρι­τι­κά. 

Ο διευ­θυ­ντής του ερευ­νη­τι­κού ιν­στι­τού­του ανέ­λα­βε να ντύ­σει με το κύρος μιας δήθεν «ανε­ξάρ­τη­της» με­λέ­της του ιν­στι­τού­του του, τις ενέρ­γειες του προ­έ­δρου του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου. Ο πρό­ε­δρος ανέ­λα­βε να πεί­σει το ΔΣ του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου του ότι μόνο η εξα­γο­ρά μιας τρά­πε­ζας με τα απο­θε­μα­τι­κά του τα­μεί­ου θα εξα­σφά­λι­ζε μα­κρο­πρό­θε­σμα πρώτα τη «βιω­σι­μό­τη­τα» κά­ποιων (όχι όλων…) εκ των επι­χει­ρή­σε­ων της 4ης εξου­σί­ας και δια­μέ­σου αυτής της «βιω­σι­μό­τη­τας», την μα­κροη­μέ­ρευ­ση του τα­μεί­ου, καθώς όπως θα ισχυ­ρι­ζό­ταν αρ­γό­τε­ρα, μια τέ­τοια πρω­το­βου­λία θα ολο­κλη­ρω­νό­ταν με την πα­ρο­χή δα­νεί­ων με ευ­νοϊ­κούς όρους στους ιδιο­κτή­τες των εκλε­κτών, συμ­φω­νη­μέ­νων και προ­ε­πι­λεγ­μέ­νων επι­χει­ρή­σε­ων της 4ης εξου­σί­ας. Μο­να­δι­κή από την πλευ­ράς των επι­χει­ρη­μα­τιών της 4ης εξου­σί­ας, «δέ­σμευ­ση» θα ήταν ένα βρα­χυ­πρό­θε­σμο μο­ρα­τό­ριουμ στην κα­τάρ­γη­ση θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και τις μα­ζι­κές απο­λύ­σεις, ένα μο­ρα­τό­ριουμ, το οποίο θα επα­νε­ξε­τα­ζό­ταν τα­κτι­κά, «ανά­λο­γα με τις επι­κρα­τού­σες συν­θή­κες σε κάθε επι­χεί­ρη­ση» - και όποιος κα­τά­λα­βε, κα­τά­λα­βε. 

Πα­ρα­μέ­νει θολό ποιος υπέ­δει­ξε ότι η κα­τάλ­λη­λη τρά­πε­ζα για αυτή την αθό­ρυ­βη και δια­κρι­τι­κή «διευ­θέ­τη­ση» θα ήταν ακρι­βώς εκεί­νη η τρά­πε­ζα που βρί­σκε­ται, συχνά - πυκνά στον αφρό της επι­και­ρό­τη­τας και της πο­λι­τι­κής δια­μά­χης – την υπέ­δει­ξε ο πρό­ε­δρος, την υπέ­δει­ξε ο διευ­θυ­ντής ή ενε­πλά­κη και τρίτο, εν­δια­φε­ρό­με­νο πρό­σω­πο; 

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, το κοινό σχέ­διο του προ­έ­δρου και του διευ­θυ­ντή δεν περ­πά­τη­σε, χωρίς να έχει διευ­κρι­νι­στεί επα­κρι­βώς ποια πλευ­ρά υπα­να­χώ­ρη­σε. Το ασφα­λι­στι­κό τα­μείο δεν εξα­γό­ρα­σε την τρά­πε­ζα, η τρά­πε­ζα δεν πήρε τα απο­θε­μα­τι­κά αυτού, του­λά­χι­στον, του τα­μεί­ου, η ζωή συ­νε­χί­στη­κε – η με­λέ­τη πά­ντως του ιν­στι­τού­του και εκ­πο­νή­θη­κε και πα­ρα­δό­θη­κε στον πρό­ε­δρο «για κάθε χρήση» και ο πρό­ε­δρος ήταν πρό­θυ­μος να ενερ­γο­ποι­ή­σει τις προ­βλέ­ψεις και τις προ­τά­σεις της «στην πρώτη ευ­και­ρία». 

Οι δύο πρω­τα­γω­νι­στές του πα­ρα­μυ­θιού μας συ­νε­χί­ζουν πά­ντως να πα­ρεμ­βαί­νουν στον δη­μό­σιο βίο της χρε­ο­κο­πη­μέ­νης χώρας – είτε στον μι­κρό­κο­σμο της 4ης εξου­σί­ας είτε στον πιο ευρύ κόσμο της πο­λι­τι­κής, οι­κο­νο­μι­κής εξου­σί­ας, κατά τις προ­τι­μή­σεις τους και ανά­λο­γα με τις (εξαι­ρε­τι­κά) κομ­βι­κές και υψη­λό­βαθ­μες θέ­σεις τις οποί­ες δια­δο­χι­κά κα­τεί­χαν, σε υπουρ­γι­κά συμ­βού­λια, στο ασφα­λι­στι­κό και το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα. 

Όσο για την τρά­πε­ζα, πα­ρα­μέ­νει ένα μήλον της Έρι­δος και [κατά δια­βο­λι­κή σύμ­πτω­ση(;)], η έριδα που έχει ξε­σπά­σει γύρω της αφορά τα δά­νεια, τις εξα­σφα­λί­σεις και τις πα­ρο­χές σε ανα­τέλ­λο­ντες μνη­στή­ρες της 4ης εξου­σί­ας – με τα απο­θε­μα­τι­κά, τη ρευ­στό­τη­τα και την κε­φα­λαια­κή επάρ­κεια να προ­έρ­χο­νται ως επί το πλεί­στον από άλλο ασφα­λι­στι­κό τα­μείο, σαν έκτα­κτες τσι­με­ντο­ε­νέ­σεις σε σαθρά θε­μέ­λια. 

Αλλά, όλα αυτά, που δια­βά­σα­τε, απο­τε­λούν κου­βά­ρι ενός μύθου, που μόνο συμ­πτω­μα­τι­κή σχέση μπο­ρεί να έχει με τη ζώσα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στην Ελ­λά­δα…

1 σχόλιο:

  1. Μα πως λέγονται οι ήρωες του παραμυθιού?Ονόματα δεν έχουνε?Ρωτάω εγω η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή